เราเป็นคนจำกัดความมั่งคั่งร่ำรวยที่เราควรได้แบบไม่รู้ตัวได้อย่างไร
คนเราจะเป็นได้แค่เพียงแค่ยาจก…ตราบใดที่เขายังมีความคิดแบบยาจก ทำไมต้องใช้ชีวิตไปกับการแสดงลักษณะของคนรับใช้? หากคุณเป็นคนจริง ก็อย่าไปไหนต่อไหนด้วยท่าทางเหมือนขอทาน พูดจาเหมือนขอทาน กระทำตัวเหมือนขอทาน มีเพียงการคิดถึงความเจริญรุ่งเรืองและความอุดมสมบูรณ์เท่านั้นที่จะนำคุณไปสู่ถึงชีวิตที่มั่งคั่งและอุดมสมบูรณ์ได้ การกำหนดข้อจำกัดให้ตัวเราเองถือเป็นหนึ่งในบาปที่ร้ายแรงที่สุดของมวลมนุษยชาติเลยก็ว่าได้ ความเจริญรุ่งเรืองจะหลั่งไหลผ่านช่องทางที่เปิดกว้างเพื่อรับมันเท่านั้น และความสงสัย ความกลัว และการขาดความมั่นใจ จะเป็นสิ่งที่ปิดกั้นช่องทางเหล่านี้ จิตใจที่คับแคบหมายถึงผลลัพธ์ที่จำกัด ทุกสิ่งที่เราได้รับในชีวิตมาจากประตูแห่งความคิดของเรา หากประตูนั้นคับแคบ ตระหนี่ และขี้เหนียว สิ่งที่จะไหลเข้ามาหาเราก็ย่อมสอดคล้องกัน คุณจะคิดอย่างไรกับเจ้าชายรัชทายาทแห่งอาณาจักรที่เปี่ยมด้วยความมั่งคั่งและอำนาจอันไร้ขีดจำกัด แต่กลับต้องมีชีวิตราวกับยาจก? เจ้าชายผู้ที่คร่ำครวญถึงชะตากรรมอันโหดร้าย และพร่ำบอกผู้อื่นว่าเขาช่างยากจนเหลือเกิน บ่นว่าเขาไม่เชื่อเลยว่าพ่อของเขาจะประทานสิ่งใด และเขาจำต้องยอมจำนนต่อชีวิตแห่งความยากจนและข้อจำกัด คุณคงจะบอกว่าเขาเสียสติดไปแล้ว และสภาพความลำบาก ความยากจน และข้อจำกัดของเขานั้นไม่ใช่เรื่องจริง แต่เป็นเพียงภาพลวงตา มันดำรงอยู่เพียงในจิตใจของเขาเท่านั้น พ่อของเขายินดีจะมอบสิ่งดีๆทั้งหมดที่ใจเขาปรารถนา หากเพียงเขาจะเปิดใจยอมรับความจริงและใช้ชีวิตให้สมกับฐานะของเจ้าชาย โอรสและรัชทายาทแห่งมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ ทว่า หากตอนนี้คุณกำลังใช้ชีวิตขัดสน ในสภาพแวดล้อมที่คับแคบจำกัด โดยที่ดูเหมือนจะไร้ความหวัง ไร้โอกาสที่จะพบสิ่งที่ดีกว่านี้ หากคุณไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการทั้งที่ทำงานอย่างหนัก…
