เนื้อหาต่อไปนี้สรุปจากบทแรกของหนังสือ Prometheus Rising ของ Robert Anton Wilson ว่าด้วยเรื่องที่ว่าเมื่อเราเชื่ออย่างไรตัวเราก็จะพยายามพิสุจน์ให้ได้ว่ามันเป็นจริงตามที่เราเชื่อนั้นก่อนอื่นเรามาดูกันก่อนดีกว่าว่าหนังสือ Prometheus Rising มันคือหนังสือเกี่ยวกับอะไร
Prometheus Rising เป็นหนังสือที่ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1983 (พ.ศ. 2526) เขียนโดย Robert Anton Wilson ซึ่งเป็นผู้แต่งหนังสือและนักปรัชญาชาวอเมริกันที่มีผลงานที่หลากหลายในเรื่องของความรู้ทางปรัชญาและจิตวิทยา
หนังสือเล่มนี้นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงและการเสริมสร้างความตระหนักของมนุษย์ โดยเน้นไปที่กระบวนการในการเปลี่ยนแปลงความคิดและพฤติกรรมของบุคคล ผ่านการใช้เทคนิคต่างๆ เช่น การใช้ความรู้ทางจิตวิทยา การทำความเข้าใจเกี่ยวกับสัญชาตญาณ และการฝึกปฏิบัติธรรม
หนังสือนี้มอบเครื่องมือและแนวคิดที่ช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจด้านภาพนิ่งของจิตใจและวิธีการที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ โดยการเรียนรู้จากประสบการณ์และการเข้าใจในระบบการตระหนักที่ซับซ้อนของมนุษย์ การอ่านหนังสือนี้สามารถเป็นการเปลี่ยนแปลงในการมองโลกและการรับรู้ความเป็นจริงของบุคคลได้อย่างมีความรู้สึก
นอกจากนั้นยังได้ช่วยเปิดโปรงใจและเสริมความเข้าใจในเรื่องของจิตวิทยา และการทำงานของจิตใจที่ซับซ้อนของมนุษย์ โดยการนำเสนอแนวคิดและเทคนิคที่ช่วยในการเสริมสร้างความตระหนักและการเปลี่ยนแปลงความคิด
หนังสือเล่มไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการเพ้อฝัน แต่ใช้หลักการทางจิตวิทยามาอธิบาย ผู้อ่านได้รับการกระตุ้นให้สังเกตและเข้าใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของพฤติกรรมและเชิงอารมณ์ของมนุษย์ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในการมองโลกและการต่อสู้กับความเชื่อที่มีอยู่ในสังคม
และที่สำคัญหนังสือช่วยเสริมสร้างแนวคิดใหม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างจิตใจและการกระทำคือจิตคิดเช่นไรร่างกายก็มีแนวโน้มที่จะพาตัวเองไปประสบพบเจอสถานการณ์ตามที่จิตเชื่อเช่นนั้น นั่นก็คือหากจิตของคนเราเชื่ออย่างแน่วแน่แล้วตัวตนของคนคนนั้น เช่นเชื่อว่าตัวเองมีเสน่ห์ร่างกาย กริยา พฤติกรรม ก็จะสื่ออกมาแบบไม่รู้ตัวว่าเป็นคนมีเสน่ห์ ตรงกันข้ามถ้าจิตเชื่อว่าตัวเองเป็นคนป้ำๆเป๋อๆการแสดงออกและพฤติกรรมก็จะเป็นแบบนั้น
ถ้าหากคนคนหนึ่งเชื่อว่าตัวเองร่ำรวย หรือจะร่ำรวยในไม่ช้านี้ เชื่อแบบสุดใจไม่มีคำถามหรือการต่อต้านจากภายในใดๆ ตัวตนของคนคนนั้นก็จะพาตัวเองไปมีพฤติกรรมหลายๆอย่างที่ส่งเสริมให้ตัวเองร่ำรวย เริ่มมีไอเดียใหม่ๆ เริ่มมองปัญหาเป็นโอกาส เริ่มเปลี่ยนพฤติกรรมจากใช้เวลาไปกับเรื่องไร้สาระไปเป็นเพิ่มพูนความรู้ให้ตัวเอง หรือมีความคิดหรือมุมมองที่เปลี่ยนไป บางครั้งก็พาตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์ที่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เริ่มต้นอะไรซักอย่างที่จะสร้างความร่ำรวย โดยที่เจ้าตัวแทบจะไม่ต้องใช้พลังงานในการบังคับขู่เข็นตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ครั้งหนึ่ง วิลเลียม เจมส์ (William James) บิดาแห่งจิตวิทยาอเมริกัน เคยเล่าว่าเขาเคยพบกับหญิงชราคนหนึ่ง เธอเล่าให้เขาฟังว่าโลกใบนี้ตั้งอยู่บนหลังของเต่าตัวมหึมา
“แต่คุณยายครับ” ศาสตราจารย์เจมส์ถามอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อะไรหนุนเต่านะครับ?”
“อ้อ ง่ายนิดเดียว มันยืนอยู่บนหลังเต่าอีกตัวหนึ่งไง” เธอกล่าว
“อ๋อ เข้าใจแล้วครับ” ศาสตราจารย์เจมส์กล่าวอย่างสุภาพเช่นเคย
“แต่คุณยายจะกรุณาบอกผมได้ไหมว่าอะไรหนุนเต่าตัวที่สอง?”
“ไร้ประโยชน์ที่จะเถียงค่ะ ศาสตราจารย์” หญิงชราตอบ ตระหนักว่าเขาพยายามนำเธอเข้าสู่กับดักตรรกะ
“มันก็อยู่หลังเต่าตัวอื่นต่อไปไปเรื่อยๆๆๆๆๆ นั่นแหละ!”
แต่อย่าหัวเราะแก่หญิงชราคนนี้เร็วเกินไป จิตใจของมนุษย์ทุกคนทำงานบนหลักการพื้นฐานที่คล้ายคลึงกัน โลกของเธอน่าแปลกกว่าคนอื่นเล็กน้อย แต่ถูกสร้างขึ้นบนหลักการทางจิตใจเดียวกันกับจักรวาลอื่นๆ ที่ผู้คนเชื่อถือกัน
ดังที่ ดร. ลีโอนาร์ด ออร์ร (Leonard Orr) เคยกล่าวไว้ว่า จิตใจมนุษย์ทำงานราวกับแบ่งเป็นสองส่วน: “ผู้คิด” (Thinker) และ “ผู้พิสูจน์” (Prover)
ผู้คิดสามารถคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งได้เกือบทั้งหมด ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่ามันสามารถคิดได้ว่าโลกถูกแบกไว้บนหลังเต่าแบบไม่มีที่สิ้นสุด หรือโลกเป็นโพรง หรือโลกกำลังลอยอยู่ในอวกาศ
ศาสนาเปรียบเทียบและปรัชญาแสดงให้เห็นว่าผู้คิดสามารถมองตัวเองเป็นสิ่งที่เกิดตาย เป็นอมตะ เป็นทั้งเกิดตายและอมตะ หรือแม้กระทั่งไม่มีอยู่จริง (ตามแนวคิดพุทธศาสนา) มันสามารถคิดให้ตัวเองอาศัยอยู่ในจักรวาลแบบคริสต์ จักรวาลแบบมาร์กซิสต์ จักรวาลแบบวิทยาศาสตร์สัมพัทธภาพ หรือจักรวาลแบบนาซี – นี่เป็นเพียงตัวอย่างบางส่วนเท่านั้นนะ
นักจิตเวชและนักจิตวิทยามักสังเกตการณ์ว่า “ผู้คิด” สามารถคิดให้ตัวเองป่วย และคิดให้ตัวเองหายได้อีกด้วย
ขณะที่ “ผู้พิสูจน์” เป็นกลไกที่ง่ายกว่ามาก ทำงานตามกฎเพียงข้อเดียว: “ผู้คิด” คิดอะไร “ผู้พิสูจน์” พิสูจน์ตามนั้น
ยกตัวอย่างกรณีที่น่าอับอายซึ่งปล่อยสยองขวัญในศตวรรษที่ผ่านมา หาก “ผู้คิด” คิดว่าชาวยิวรวยทั้งหมด “ผู้พิสูจน์” ก็จะพิสูจน์มัน จะหาหลักฐานว่าชาวยิวที่ยากจนที่สุดในชุมชนแออัดซอมซอมก็มีเงินซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง
ในทำนองเดียวกัน เฟมินิสต์บางคนอาจเชื่อว่าผู้ชายทุกคน รวมถึงคนที่ไร้บ้าน อดอยาก ต้องนอนข้างถนน กำลังกดขี่ผู้หญิงทุกคน รวมถึงราชินีอังกฤษด้วย
ผู้คิด” คิดอย่างไร “ผู้พิสูจน์” ก็พร้อมจะปรับการรับรู้ทั้งหมดให้เข้ากับความคิดนั้น ไม่ว่าจะคิดว่าดวงอาทิตย์โคจรรอบโลก “ผู้พิสูจน์” ก็จะเรียบเรียงการรับรู้ให้สอดคล้อง แต่ถ้าเปลี่ยนใจ คิดว่าโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ “ผู้พิสูจน์” ก็จะจัดระเบียบหลักฐานใหม่
เช่นกัน ถ้า “ผู้คิด” เชื่อว่า “น้ำศักดิ์สิทธิ์” จากลourdes รักษาอาการปวดหลัง “ผู้พิสูจน์” ก็จะประสานสัญญาณจากต่อม กล้ามเนื้อ อวัยวะต่างๆ อย่างแยบยล จนร่างกายกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง
แน่นอน การเห็นว่าคนอื่นคิดแบบนี้ไม่ยาก แต่ยากกว่าคือการรู้ตัวว่าตัวเองก็คิดแบบเดียวกัน เช่น เชื่อกันว่าผู้ชายบางคน “เป็นกลาง” กว่าคนอื่น (แทบไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับผู้หญิงนะ…) นักธุรกิจมักถูกมองว่าเป็นนักปฏิบัติ มองโลกตามความเป็นจริง และ “เป็นกลาง” ในแง่นี้ แต่ถ้าสังเกตการเมืองไร้สาระที่นักธุรกิจส่วนใหญ่สนับสนุน ภาพนั้นก็จะเปลี่ยนไป
ถึงแม้จะมีความเชื่อว่านักวิทยาศาสตร์เป็นกลาง แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อศึกษาชีวิตของนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ เราจะพบว่าพวกเขามีทั้งความหลงใหลและอคติ เหมือนกับศิลปินหรือดนตรีผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ต่างกัน ตัวอย่างเช่น ไม่ใช่แค่คริสตจักรเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักดาราศาสตร์ชื่อดังในสมัยนั้นที่ร่วมประณามกาลิเลโอ
นักฟิสิกส์ส่วนใหญ่ก็ปฏิเสธทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษของไอน์สไตน์ในปี 1905 เช่นเดียวกับไอน์สไตน์เองที่ไม่ยอมรับทฤษฎีควอนตัมใดๆ หลังปี 1920 แม้จะมีการทดลองสนับสนุนมากมาย นอกจากนี้ ความมุ่งมั่นของเอดิสันกับเครื่องกำเนิดไฟฟ้ากระแสตรง (DC) ทำให้เขายืนยันว่าเครื่องกำเนิดไฟฟ้ากระแสสลับ (AC) ไม่ปลอดภัยเป็นเวลานานหลายปี แม้ความปลอดภัยของมันจะได้รับการพิสูจน์แล้วก็ตาม
วิทยาศาสตร์บรรลุหรือเข้าใกล้ความเป็นกลาง ไม่ใช่เพราะนักวิทยาศาสตร์แต่ละคนมีภูมิคุ้มกันต่อกฎเกณฑ์ทางจิตวิทยาที่ควบคุมคนทั่วไป แต่เพราะ “วิธีทางวิทยาศาสตร์” ซึ่งเป็นการสร้างสรรค์ร่วมกัน จะช่วยขจัดอคติของบุคคลในระยะยาว ตัวอย่างที่ชัดเจนจากยุค 60 คือ มีกลุ่มวิจัย 3 กลุ่ม “พิสูจน์” ว่า LSD ทำลายโครโมโซม ขณะที่อีก 3 กลุ่ม “พิสูจน์” ว่า LSD ไม่มีผลต่อโครโมโซม ในทุกกรณี
“ผู้พิสูจน์” ยืนยันสิ่งที่ “ผู้คิด” เชื่อ เช่นเดียวกับในทางฟิสิกส์ ปัจจุบันมี 7 การทดลองที่ยืนยันแนวคิดขัดแย้งอย่างทฤษฎีบทของเบลล์ (Bell’s Theorem) แต่ก็มี 2 การทดลองที่แย้งทฤษฎีบทนี้ ในด้านความสามารถพิเศษเหนือธรรมชาติ (ESP) ผลลัพธ์เหมือนกันมาเกินศตวรรษ: ทุกคนที่ตั้งใจพิสูจน์ว่า ESP มีอยู่ ล้วนประสบความสำเร็จ และทุกคนที่ตั้งใจพิสูจน์ว่าไม่มี ก็ประสบความสำเร็จเช่นกัน “ความจริง” หรือความจริงสัมพัทธ์ จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีการทดลองโดยกลุ่มวิจัยนับพันจากทั่วโลก ผ่านเวลานานหลายทศวรรษ
ในระยะยาว เราหวังว่ามนุษย์จะค่อยๆ เข้าใกล้ “ความจริงอันเป็นกลาง” มากขึ้นเรื่อยๆ ตลอดหลายศตวรรษ แต่ในระยะสั้น กฎของออร์รยังคงอยู่เสมอ: “ผู้คิด” คิดอย่างไร “ผู้พิสูจน์” ก็จะพิสูจน์ตามนั้น
หาก “ผู้คิด” คิดอย่างมุ่งมั่น “ผู้พิสูจน์” จะพิสูจน์ความคิดนั้นอย่างชัดเจนจนคุณไม่สามารถเปลี่ยนความเชื่อของเขาได้ เหมือนกับความคิดแปลกๆ อย่าง “มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่เป็นก๊าซชื่อว่า ‘พระเจ้า’ คอยลงโทษคนที่ไม่ศรัทธาในศาสนาของเขาตลอดกาล”
ทดสอบด้วยตัวเองง่ายๆ
แค่การอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าคุณเข้าใจมันอย่างแท้จริง นี่คือเหตุผลที่หลักสูตรวิทยาศาสตร์มักมีการทดลองในห้องปฏิบัติการ และขบวนการปลดปล่อยจิตสำนึกต่างๆ มักมีการฝึกโยคะ นั่งสมาธิ เทคนิคการเผชิญหน้า ฯลฯ เพื่อทดสอบแนวคิดต่างๆ ในห้องทดลองของระบบประสาทของคุณเอง ผู้ที่อ่านหนังสือเล่มนี้จะไม่เข้าใจเนื้อหาอย่างถ่องแท้ หากไม่ทำตามแบบฝึกหัดที่ท้ายบท
เพื่อสำรวจการมีตัวตนของ “ผู้คิด” และ “ผู้พิสูจน์” ลองทำสิ่งต่อไปนี้:
- จินตนาการเหรียญ 10 บาทอย่างชัดเจน
นึกภาพตัวเองกำลังจะเจอเหรียญ 10 บาทบนถนน จากนั้น ทุกครั้งที่คุณออกไปเดินเล่น ให้มองหาเหรียญ 10 บาทนั้น ควบคู่กับการจินตนาการอย่างต่อเนื่อง ลองสังเกตว่า ใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะเจอเหรียญ - อธิบายการทดลองนี้ด้วยสมมติฐาน “การใส่ใจแบบคัดเลือก”
นั่นคือ เชื่อว่ามีเหรียญหายอยู่ทุกหนทุกแห่ง และคุณต้องเจอมันแน่ๆ จากการมองหาอย่างต่อเนื่อง ออกไปตามหาเหรียญ 10 บาทที่สอง - อธิบายการทดลองด้วยสมมติฐานทาง “จิตวิญญาณ” แบบทางเลือก ที่ว่า “จิตควบคุมทุกสิ่ง”
เชื่อว่าคุณทำให้เหรียญปรากฏในโลกนี้ ออกไปตามหาเหรียญ 10 บาทที่สอง - เปรียบเทียบเวลานานแค่ไหนกว่าจะเจอเหรียญ 10 บาทที่สอง
เมื่อใช้สมมติฐานแรก (ใส่ใจ) กับเวลาที่ใช้เมื่อใช้สมมติฐานที่สอง (จิตเหนือวัตถุ) - ใช้อัจฉริยะภาพของคุณเอง คิดทดลองแบบเดียวกัน และเปรียบเทียบทฤษฎีสองข้อ “การใส่ใจแบบคัดเลือก” (บังเอิญ) กับ “จิตควบคุมทุกสิ่ง” (จิตไกล่ย้ายวัตถุ)
- อย่าเพิ่งสรุปอะไรเร็วเกินไป
เมื่อครบเดือน ทบทวนบทนี้อีกครั้ง คิดทบทวนอีกครั้ง และยังคงเลื่อนการสรุปแบบตายตัวออกไป เชื่อว่าคุณอาจยังไม่รู้ทุกอย่าง และยังมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้เพิ่มเติม - ลองโน้มน้าวตัวเอง (ถ้ายังไม่เชื่อ) ว่าคุณน่าเกลียด ไม่น่าดึงดูด และน่าเบื่อ
ไปงานปาร์ตี้ในสภาพจิตใจแบบนั้น สังเกตว่าผู้คนปฏิบัติกับคุณอย่างไร - ลองโน้มน้าวตัวเอง (ถ้ายังไม่เชื่อ) ว่าคุณหล่อ ทนทาน และมีไหวพริบ
ไปงานปาร์ตี้ในสภาพจิตใจแบบนั้น สังเกตว่าผู้คนปฏิบัติกับคุณอย่างไร - นี่คือแบบฝึกหัดที่ยากที่สุด แบ่งเป็นสองส่วน
ส่วนแรก: สังเกตเพื่อนสนิทสองคนและคนแปลกหน้าอีกสองคนอย่างใกล้ชิดและไม่ลำเอียง พยายามเดาความคิดของ “ผู้คิด” ของพวกเขา และวิธีที่ “ผู้พิสูจน์” ของพวกเขาพิสูจน์ความคิดนั้น
ส่วนที่สอง: ทำแบบฝึกหัดเดียวกันกับตัวเอง ถ้าคุณคิดว่าเรียนรู้บทเรียนจากแบบฝึกหัดเหล่านี้ภายในเวลาไม่ถึงหกเดือน แสดงว่าคุณไม่ได้ลงมือทำจริงๆ ด้วยการทำงานจริงจัง ภายในหกเดือน คุณควรจะเพิ่งเริ่มตระหนักว่าคุณรู้เพียงน้อยนิดเกี่ยวกับทุกสิ่ง - เชื่อว่าคุณสามารถลอยขึ้นจากพื้นดินและบินได้เพียงแค่ปรารถนา
ดูว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าแบบฝึกหัดนี้ทำให้คุณผิดหวังเหมือนผม ลองทำข้อ 11 ด้านล่าง ซึ่งไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง - เชื่อว่าคุณสามารถก้าวข้ามความทะเยอทะยานและความหวังทั้งหมดของคุณในทุกด้านของชีวิต
หลังจากที่คุณได้ทดลองแล้วคุณจะต้องตะลึงกับผลที่ได้รับคือถ้าคุณทำให้ตัวเองเชื่อในเรื่องไหนแบบจริงๆจังมันจะมีแรงผลักดันภายในและพลังลึกลับในจักรวาลมาพิสุจน์ให้ได้ว่าสิ่งที่คุณเชื่อเป็นเรื่องจริง
ดังนั้นถ้าคุณเชื่อว่าชาตินี้คุณจะไม่มีวันรวยคุณก็จะไม่มีวันรวย แต่ตรงข้ามถ้าคุณเชื่อว่าคุณก็สามารถรวยได้และเชื่อว่ารวยอย่างแน่นอนก็จะมีหลายๆสิ่งเกิดขึ้นในชีวิตคุณแบบทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจเข้ามาเกื้อหนุนส่งเสริมให้คุณร่ำรวยในที่สุด